Leczenie ZE
Utrata męskości
– Dzień dobry, co Pana sprowadza?
– Hm… no jakby to powiedzieć… przestałem być mężczyzną…
„W myśleniu mężczyzn członek w stanie erekcji jest uosobieniem zdrowia seksualnego. Stał się obiektem obserwacji, porównań z innymi mężczyznami i z pornografią. Pogorszenie lub zanik reaktywności erekcyjnej są utożsamiane z „końcem męskości.” –piszą seksuolodzy.*
Wystąpienie zaburzeń erekcji (ZE) jest dla większości mężczyzn wstrząsającym doświadczeniem. Wielu panów będących w takiej sytuacji wycofuje się z życia seksualnego i traci apetyt na seks, część obwinia partnerki, inni przyjmują tzw. maskę męskości – sfrustrowany kochanek zmienia się w agresywnego faceta.
Cierpiący na problemy z erekcją mężczyźni czują się zawstydzeni, zagubieni, osamotnieni i jak wskazują badania, dopiero po około roku od wystąpienia pierwszych objawów pojawiają się u specjalisty!
Przyczyny ZE
Każdy specjalista, mężczyznę zgłaszającego problem z erekcją, kieruje na badania.
W większości przypadków osłabienie zdolności erekcyjnej jest wynikiem choroby lub efektem ubocznym zażywanych leków.
Z badań wynika, że ZE są bardzo częstym problemem zgłaszanym przez mężczyzn i korelują z wiekiem – u starszych mężczyzn rozpowszechnienie ZE jest większe. Tyczy się szczególnie panów, którzy cierpią na: cukrzycę, choroby układu krążenia, nadciśnienie, depresję.
Czynnikami ryzyka zaburzeń erekcji są ponadto: niezdrowy styl życia – palenie papierosów, zła dieta, brak ruchu.
Także zmniejszona częstotliwość kontaktów seksualnych może być powodem kłopotów z erekcją, zwłaszcza u dojrzałych mężczyzn, u których występuje większe ryzyko tzw. „zaniku z nieczynności”.
Jednak nie tylko stan zdrowia i styl życia mają znaczenie dla reaktywności erekcyjnej.
Uwarunkowania erekcji
Anatomia, fizjologia, a także psychiczne aspekty reaktywności erekcyjnej są wnikliwie zbadane.
Wiadomo, że erekcja członka jest procesem złożonym i zależnym od wielu czynników.
Ogólny stan zdrowia i styl życia mają na nią duży wpływ. Jednak znaczenie mają także czynniki psychiczne, w tym osobowość mężczyzny, jego nastrój, relacja i więź z partnerką.
Dlatego nierzadko, zaburzenia erekcji leczone są również w gabinecie terapeutycznym.
Jak się leczy ZE?
Leczenie zaburzeń erekcji, bez względu na to czy przyczyny są medyczne, czy psychiczne rozpoczyna się farmakoterapią. Inne dostępne metody leczenia np: iniekcje w ciała jamiste stosuje się przede wszystkim w przypadku przeciwwskazań stosowania leku.
W ZE podaje się inhibitory PDE-5 (Viagra, Levitra, Cialis) – skuteczny, bardzo dobrze przebadany i bezpieczny lek.
Viagra nie działa doraźnie, a leczy zaburzenia erekcji. Dlatego należy ją przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza i mieć świadomość tego, że efekt nie musi być natychmiastowy, a może wystąpić dopiero po przyjęciu kilku dawek.
Leczenie farmakologiczne łączy się z odziaływaniem terapeutycznym. Nie tylko dlatego, że etiologia ZE może być psychogenna. Utrata erekcji jest dla mężczyzn tematem niezwykle delikatnym, przeżywana jest bardzo ambicjonalnie, budzi rozmaite emocje i ma wpływ na samoocenę oraz pewność siebie. Dodatkowo, wokół farmakoterapii krąży wiele mitów i stereotypów (np.: viagra to droga na skróty; viagra powoduje sztuczną erekcję). Dlatego warto temat oswoić, popracować nad komunikacją, przyjrzeć się emocjom, neutralizować lęki, obalać mity i stereotypy. Jednym słowem, warto leczenie farmakologiczne połączyć z oddziaływaniem psychologicznym.
Na podstawie artykułu: Z. Lew-Starowicz, M. Lew-Starowicz opublikowanym w Przeglądzie Seksuologicznym
Joanna Rogowska